قطب شمال و جنوب، سرد و یخ و فسرده اند و در آن جا اثری از حیات نیست. نه گُلی، نه گیاهی، نه رشدی، نه رویشی، هیچ چیز وجود ندارد.

بعضی آدم ها مثل قطب، سرد و فسرده اند... هیچ علائم حیاتی در روح و روان ، قلب و ذهن آن ها نمی بینی.

بعضی ها مثل مناطق معتدل اند. مناطق معتدل خوش آب و هوا هستند؛ سبز و شاداب اند و انواع درختان و گل ها در آن ها روییده است.

بعضی آدم ها درست مثل مناطق معتدل اند.

در سوره ی حمد از خدا می خواهیم که ما را مثل مناطق معتدل دارای اعتدال قرار دهد.

«اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ.»

مستقیم یعنی راه و مسیری که به انسان اعتدال می بخشد.

یعنی راهی که از افراط و تفریط ها دست برداریم.

نویسنده: محمدرضا رنجبر